Pers

In zijn voorwoord van het vierde deel van ‘Mary Copeland Victoriaanse detective’ raadt schrijver Robbert Jan Swiers (1959) de lezers aan een kaart van het oude Londen paraat te houden. Bijvoorbeeld de Bacon Map of London uit 1890.

Die hebben we even opgezocht. Wat een prachtig gedetailleerd geheel. En wat een uitkomst. Nu kunnen we de uitstapjes van detective Mary Copeland in de dan door smog en armoede geteisterde wereldstad op de voet volgen. Want Swiers is akelig nauwkeurig als hij zijn talentvolle detective op pad stuurt. Op een willekeurige bladzijde, pagina 84 in dit geval: ‘Zo reden ze via Saint John’s Wood Road langs Saint John’s Cemetry, het Clergy Orphan Asylum en de Lord’s Cricket Ground via Edgware Road langs Hyde Park’. Iets verder: ‘Via Park Lane ging het naar Piccadilly en naar Charing Cross, waarna ze op het Victoria Embankment kwamen’.

Dergelijke routebeschrijvingen komen nogal eens voor in de wederom uit vier verhalen bestaande bundel. Onze jonge Mary – ze wordt in het laatste verhaal 28 jaar – reist wat af in de koets achter haar paard Fury. Ze moet een door een bende ontvoerde kinderen redden. Haar verloofde Nathaniel moet uit de klauwen van psychopaat X worden bevrijd. Die X wordt gelukkig door een collega van Mary doodgeschoten. Hij blijkt wel uit een allerminst betrouwbare familie afkomstig, dus daar zijn we nog niet vanaf. In het derde verhaal ontmaskert ze een internationale kunstbende. En in het slotverhaal leggen eerst flink wat priesters het loodje voor de dader in een ingenieus opgezette val wordt gelokt.

De verhalen van Swiers hebben veel weg van scenario’s voor een succesvolle televisieserie. Mary tuit vaak haar lippen als ze op een nieuwe invalshoek zint, haar collega’s weten dat ze altijd wat troeven achter de hand houdt, ze staat haar mannetje in elk handgemeen. En, dat is geruststellend, ze komt hoe dan ook als winnaar uit de strijd. Deel 5 zal vast niet lang op zich laten wachten.