03-02-2010

Geen gewoon tijdschrift, zo luidt de ondertitel van het Zeeuwse kunstmagazine Decreet. Een passende omschrijving, want het blad laat zich met weinig vergelijken. Het schrijft niet óver kunst, maar wil kunstenaars die een band met Zeeland hebben vooral een podium bieden. Zo direct mogelijk. Elke bladzijde wordt daarmee bijna een kunstwerk op zich.
Eind september vorig jaar is Decreet ten doop gehouden. Afgelopen weekeinde werd in Middelburg het tweede nummer gepresenteerd. Het ziet er, net als de voorgaande aflevering, zeer verzorgd uit. Hoewel niet alles even toegankelijk is – gelukkig niet – biedt het veel te kijken en te lezen en nodigt het uit ‘de grenzen van de verwondering’ (zoals in de inleiding staat) te ontdekken.
Giel Louws heeft deze keer een belangrijk aandeel. Zijn werk is over zes pagina’s afgedrukt. Daarnaast is ‘loos’ een kleine rode draad. Zo maakte André van der Veeke een gedicht met die titel en verdiepte de redactie (Hans Bommeljé, Ramon de Nennie, Robbert Jan Swiers en Machteld van der Wijst) zich in architect Adolf Loos en dan vooral in diens – nimmer gerealiseerde – ontwerp voor een kantoorpand in Chicago.
Wie het virtuele pand op zijn gedachte plek wil zien, via Google SketchUp en Google Earth, kan de instructies op de bijgevoegde dvd bekijken. Daar is nog veel meer op te zien, zoals een akoestisch concert van Erik Vandenberge (Crappydog), muziek van Swiers & De Nennie, een beeldverslag van een wandeling langs het Kanaal door Walcheren en muziek van de Middelburgse componist Douwe Eisenga, uitgevoerd door pianist Marcel Worms.
Zeker dit soort multimediale toevoegingen maken van Decreet iets bijzonders. Inderdaad, meer dan een gewoon tijdschrift.