15-04-2016

Je kunt het aan Robbert Jan Swiers zien. Hij zetelt voldaan in zijn achtertuin in Middelburg. Het ei is gelegd, de drukpers draait, binnen enkele dagen belt de postbode aan met een mooi pakket. Dan kan hij in zijn nog naar drukinkt geurende nieuwste roman bladeren: De zeven van Strak.
Swiers (1959) kent dat gevoel, hij is een veelschrijver. Gedichten, liedteksten, jeugdboeken, lees- en geschiedenismethodes, historische en archeologische studies, verhalenbundels. In 2014 en 2015 publiceerde hij liefst drie boeken met verhalen, die in de categorieën fantasy, postmodern realisme en sciencefiction vallen. Zijn eerste roman verscheen in 2013, met zijn overgrootvader Jan de Landmeter in de hoofdrol. Volgende week vrijdag presenteert hij in boekhandel De Drvkkery in Middelburg zijn tweede grote roman: De zeven van Strak.
Het is een groots opgezet verhaal waarin weer een voorouder opduikt: Jacobus Strak, geboren in 1812, hij was sjouwer en herbergier uit Breskens en zag vaak de gevangenis aan de binnenkant. Strak is één van de zeven hoofdpersonen, die in 1876 vanuit Vlissingen naar Tibet reizen. Per boot, ze doen Malta aan, Caïro, Aden, Bombay. Het laatste stuk vervolgen ze hun route langs de rivier Brahmaputra door India naar Tibet.
De reis is een queeste, een zoektocht naar een hoger iets. Swiers: „Het verhaal speelt in een tijd dat er nog veel te ontdekken viel. Darwins evolutietheorie was bekend maar nog niet onomstreden. Ik vind het interessant om te zien hoe mensen op zoek zijn naar het hogere. Er waren volop occulte genootschappen. Veel mensen hadden het idee, dat er nog een leven naast, in of boven ons moest zijn. Dat spreekt me aan. Mijn vader had een boek in de kast staan: ‘Hoe zoekt de mens zijn God?’ Dat sprak me aan.”
In zijn boek stelt Swiers een bont reisgezelschap samen. Naast zijn voorvader Strak zijn dat de Duitse hoogleraar vergelijkende wetenschappen Von Dortmund, reizigster en archeologe Stanhope, de Tibetaanse monnik Barid, uitvinder Troenk, het meisje Soute dat visioenen heeft en de Spaanse jezuïet Gottifredi. „De zeven reizigers laten zien wat in die tijd belangrijk werd gevonden. Zoals uitvindingen, visioenen, de vondst van kleitabletten met spijkerschrift.”
In welke sfeer we het boek moeten plaatsen? De schrijver: „Als mensen aan Joachim Stiller van Hubert Lampo denken, ben ik blij. Er zit iets licht ontwrichtends in het verhaal, waar je niet zomaar de vinger op kunt leggen. Ik hoop dat mijn boek mensen aan het denken zet.”