25-09-2009

Dertien jaar lang koestert grafisch ontwerper en tekstschrijver Ramon de Nennie uit Middelburg al het voornemen een kunst­tijdschrift uit te gaan geven. Eindelijk blijkt de tijd er rijp voor. “Voor mij is decreet dus een droom die uitkomt”, zegt De Nennie.
Hij behoort samen met de vier Walcherse kunstenaars Hans Bommeljé, Robbert Jan Swiers en Machteld van der Wijst tot de oprichters en redacteuren van decreet – gewoon een tijdschrift. Zij geven het blad volledig in eigen beheer uit. Het wordt zaterdagmiddag tussen 15.30 en 18.00 uur feestelijk ten doop gehouden bij Galerie Caesuur aan de Lange Noordstraat 46 in Middelburg. Op de bovenverdieping hier is ook het ‘redactie­kantoor’ van decreet gevestigd.
Het tijdschrift is bedoeld om kunstenaars die een duidelijke band met Zeeland hebben, een podium te bieden om hun werk te laten zien én horen. Dat ‘laten horen’ kan letterlijk worden genomen, want de laatste bladzijde van decreet, pagina 49, bevat een dvd met beelden en muziek. Dat er geen advertenties in staan, is een bewuste keuze van de redactie.
“We sluiten de mogelijkheid tot adverteren op termijn niet uit, maar als voorwaarde geldt dat een advertentie in dit tijdschrift wel specifiek ontworpen zal worden door een kunstenaar”, zegt Machteld van der Wijst.
De initiatiefnemers willen graag ook ruimte bieden aan beginnende kunstenaars. “Vaak moeten die mensen veel moeite doen om hun werk te kunnen presenteren”, weet De Nennie.
Het nieuwe fullcolour tijdschrift heeft een oplage van 1000. Het komt vier keer per jaar uit en zal als losse nummers verkrijgbaar zijn bij de ‘betere’ boekhandel. Tevens is decreet te bestellen via info@decreet.nl. Het blad kost € 12,50 per nummer, maar zal tijdens de presentatie zaterdagmid­dag voor € 10 te koop zijn.
De titel verwijst naar die droom van De Nennie. “Ik ben in 1996 met mijn eigen bedrijf onder diezelfde naam begonnen en mijn eerste bundel die ik toen uitbracht, heette Bij koninklijk decreet. Het staat letterlijk voor ‘dat wat moet’ en dan vervat in een zogeheten uitvaardiging”, licht De Nennie zijn drijfveer achter dit blad toe. De kunstvormen daarin zijn divers: beeldende kunst, fotografie, poëzie, proza, muziek, cultuurhistorische beschouwingen, beschrijvingen van tentoonstellingen, filosofie en mailart.
Naast werk van de redacteuren zelf bevat het eerste nummer van decreet bijdragen van een groot aantal medewerkers. “De nadruk ligt op beeld en we werken met veel vaste rubrieken”, zegt Hans Bommeljé. Eén van zijn bijdragen betreft een op mode gerichte co-productie met ontwerpster Ilse van der Klooster. Verder geeft hij een toelichting op zijn expositie Showroom, die gelijktijdig met de presentatie van decreet zaterdagmiddag bij Caesuur begint. Inhoud en opmaak zijn er onder meer door speelse verwijzingen en voetnoten op gericht de lezer te stimuleren enthousiast heen en weer te bladeren. Opvallend ook is de visuele afwisseling. Zo prijkt het donker getinte vervolgverhaal Mules Feuilles achter de uiterlijk lichte, bijna broze bijdrage van Machteld van der Wijst: Aantekeningen aangaande existentiële twijfel in tijden van chaos en wanhoop.
Ook humor en ernst wisselen elkaar of in decreet. Hier en daar wordt een vette knipoog uitgedeeld, maar er is ook plek voor bezinning en overpeinzing. “We zijn er niet op uit op lange tenen te trappen”, zegt Robbert Jan Swiers. Al erkent hij dat de column Ongevraagd Advies wel bedoeld is om te prikkelen. Die rubriek is in dit eerste nummer verzorgd door Giel Louws die de amateurkunst de wacht aan zegt. Het is niet ondenkbaar dat zijn hartenkreet bij enkele ‘ware liefhebbers’, zoals amateurs ook wel worden genoemd, als een stomp in de maag voelt.